DÖSBADDELS UND DUSSELS ÖVERALL

Överall! Överall! Överall! Överall!

Miene Ölern kümmt meist ut’n christlichen Stall,
de hebbt mi lehrt, datt ik anner Minschen leven schall.
Und up den Wech na’n schöns Leben
müsst du ok de anner Lüü ehr Sün‘n vergebn.
Problem darbi is: to alle Tieden
Nehmt anner Lüü mien Mors, um dörch‘t Füer to rieden.

Und ik denk blots: höbt de n Knall?
Dösbaddels und Dussels överall! Överall! Överall! Överall!

Den Eisten kann ik nich mol na de Klocken frogen,
De hett mi noch jümms na Strich und Faden belogen.
Den Tweiten fragst watt - as’n Fründ
Öwer hei plappert ümmer dat na, watt vun‘ Eisten kümmt.
Bevor de Drüt - te di verrät
Quasselt hei vun Loyalität

Woso kann ik blots noch an datt eine denken
Ik schaff dat einfach nich mi afftolenken
Langsam glööv ik, ik ward mall.
Dösbaddels - und - Dussels ö – ver - all.
Överall!