DE WITTEN SNEIFLOCKEN

Wenn de Snei fallt bün ik hin und wech
weil ik mi so gaut feul.
Mien Hart - - dat bubbert.
De ganze Liev vibriert, as wenn mi einer schubbert.

Allns is red’n, allns is kloar
Slut de Oogn und ward di dat (joa ward die dat) gewohr

Flocken rieselt sacht von boben as Feddern
- De witten Sneiflocken
Flocken rieselt sacht von boben as Feddern (as Feddern)
- De witten Sneiflocken

Ik mach dat Knirschen ünner de Feut
De Melodie von’ Stampfen in’ Snei is so seut.

Eist mütt ik schmunzeln, dann mütt ik grien
Kann mi nich torüchhol’n (nich torüchhol’n) – ik mutt singen

Nu ward` schniet’n – Sneiballen schmiet’n
Ümmer middn op de Snuut!